જામ છે સામે છલોછલ, પી જતા ના આવડ્યું!
એમના થઈને ય એના થઈ જતા ના આવડ્યું!
એક એવી આગ દિલમાં એ રીતે ફેલાઈ ગઈ,
ઠારતા ના આવડ્યું, સળગી જતા ના આવડ્યું!
અધવચાળે જે કોઈ અટકી ગયા, સુખી થયા;
ને તમોને ઓ ચરણ! થાકી જતા ના આવડ્યું!
હું પરાણે સામટી અવહેલના સહેતો રહ્યો,
દોસ્તની મહેફીલ હતી, ઊઠી જતા ના આવડ્યું!
છેવટે તો આટલું તારણ અમે કાઢી શક્યાં,
જીવતા તો આવડ્યું, જીવી જતા ના આવડ્યું!
મોત પણ છેટું રહ્યું એ એક કારણથી જ ‘પાર્થ”!
બસ, સમયસર શ્વાસને છટકી જતા ના આવડ્યું.
: હિમલ પંડ્યા
No comments:
Post a Comment