કેટલું યે સંઘરી બેઠો છે એ,
સાવ મોંમાં મગ ભરી બેઠો છે એ
જેટલા દાવા કર્યા, પોકળ ઠર્યા,
વાયદા આપી ફરી બેઠો છે એ
આમ છો પત્થર બની સામે બિરાજે,
તો ય સંઘળે સંચરી બેઠો છે એ
કોઈએ માગી લીધું'તું દિલ જરાક,
જિંદગી આખી ધરી બેઠો છે એ
પીડ શાયરની ય નોખી હોય છે,
દર્દમાંથી અવતરી બેઠો છે એ
શબ્દનો કેવળ સહારો છે છતાં,
એક ભવસાગર તરી બેઠો છે એ.
: હિમલ પંડ્યા
No comments:
Post a Comment