આપણે પાછા વળી ગ્યા'તા ડરીને;
એ જ રસ્તે લ્યો હવે આવ્યા ફરીને!

અે પછી લોહી બની વહ્યા કર્યા છે;
આંસુઓ પાછા ફર્યા જે ઓસરીને;

સાવ સંકુચિત મનના નીકળ્યા ને?!
જે થયા'તા ખૂબ મોટા વિસ્તરીને;

કામ ના આવ્યું કશું યે આખરે તો,
કેટલું ભેગું કર્યુ'તું સંઘરીને!

તું પરાણે આમ શ્વાસો આપજે ના;
મેં જીવન માગ્યું નથી કંઈ કરગરીને!

આવડતથી આ જગા કોઈક લેશે!
જોઈ લઈએ ચાલ, વેળાસર ખરીને.

: હિમલ પંડ્યા