માર્ગ ભુલેલાંને માટે આંગળી ચિંધનાર છું,

હામ જે હારી ગયા છે એમનો આધાર છું;

સાવ નાની વાતમાંથી થઇ જતી તકરાર છું,

ને પછી ખુલ્લા હૃદયથી ભૂલનો સ્વીકાર છું;

આમ તો હંમેશ રાખું ધ્યાન હું તારું છતાં,

કોણ જાણે કેમ ખુદ પ્રત્યે હું બેદરકાર છું;

રોજ હું આવીશ તારા ઉંબરા સુધી સનમ!

હું જ સૂરજનું કિરણ, હું રાતનો અંધાર છું;

ખાતરી ના થાય તો જાતે હૃદયને પૂછજે,

એક મીઠું દર્દ છું હું, દર્દનો ઉપચાર છું;

તું ભલે ને વેદનાનો રોજ સરવાળો કરે,

હું જ સઘળી પીડનો નિશેષ ભાગાકાર છું;

જિંદગી તારી ભલે ને વારતા જેવી રહી,

આખરે તો હું જ એ આખી કથાનો સાર છું;

"પાર્થ" એ પરવાહ કોને - શું થશે? ક્યારે થશે?

ખુદ સૌ ઘટનાઓનો આગોતરો અણસાર છું.

: હિમલ પંડ્યા "પાર્થ"