એમ ચારેકોર ચર્ચાઈ ગયો,
વાંક ન્હોતો પણ વગોવાઈ ગયો!
આપણો કહેવાતો એ સારો સમય,
ક્યાંક આડે હાથ મૂકાઈ ગયો!
જીંદગીભરનો કરેલો વાયદો,
એક સપનું થઈને સચવાઈ ગયો!
પીઠ પાછળ હાથ જે ફરતો હતો,
એક કપરી પળમાં પરખાઈ ગયો!
જીંદગી! જીવવું તને ભારે પડ્યું!
હું અમસ્તો સાવ અંજાઈ ગયો;
શ્વાસ નામેરી હવાને સંઘરી,
દેહનો ફુગ્ગો ય ફૂલાઈ ગયો!
"પાર્થ" આ ભીતર વલોવાતો ડૂમો,
શબ્દના હોવાથી સચવાઈ ગયો!
: હિમલ પંડ્યા
No comments:
Post a Comment