Monday 12 June 2017

અજાણી છે તમારાથી ભલે આજે કથા મારી,
વખત આવ્યે સુણાવી દઈશ હું સઘળી વ્યથા મારી;
ઊભો છું હું અડીખમ કેટલાં જખ્મોના પાયા પર,
તમે ક્યાં જોઈ છે મિત્રો હજુ એ દુર્દશા મારી?
ગણો ના પ્રેમની ક્ષણને દવા પ્રત્યેક રોગોની,
અરે, એના થકી તો છે હજુ માઠી દશા મારી;
ફૂલોના ડંખથી તો જીંદગીભર હું ઘવાયો છું,
ચમન, તું રાખજે એકાદ કંટકમાં જગા મારી;
કરો એવું તમે કે આ ગઝલ એના સુધી પહોંચે,
પીડા એની દીધેલી છે, બીજું શું છે કલા મારી?
ઊઠાવું છું કલમને હાથમાં તો શબ્દ ફૂટે છે;
હૃદય જાણી ગયું છે, રોજની છે આ પ્રથા મારી.
: હિમલ પંડ્યા
(પ્રેરણાસ્ત્રોત : ફક્ત એ લોકને અર્પણ છે દિલ મારું કલા મારી - મરીઝ)

No comments:

Post a Comment