ઊડતા રહો છો શાને તમે આટલા હવામાં?

નહીં વાર લાગે સ્હેજે સાચે ઊડી જવામાં.

કૈં કેટલાં યે થોથાં ઊથલાવતા ફરો છો!

ઊણાં જ ઊતર્યા છો બે આંખ વાંચવામાં.

દેખાતું હોય છે એ હોતું નથી હંમેશા,

એથી જ ચૂક થાતી માણસને માપવામાં.

ધીરજથી કામ લઈએ, ગમતું જ સહુને કહીએ,

ગુમાવતા બધુંયે બહુ આકરા થવામાં.

જીવાડી ક્યાં શકે છે? મરવા ય નથી દેતી!

એવું તે શું ભળ્યું છે આ આપણી દવામાં?

લ્યો, તકલીફોની સામે આબાદ હું ટક્યો છું,

ખોટા પડ્યા છે તેઓ ભાવિને ભાખવામાં!

હિંમતથી રાત કાળી આખ્ખી અમે વિતાવી,

ક્યાં વાર છે હવે તો ભળભાંખળું થવામાં?!

: હિમલ પંડ્યા