ક્યારેક બસ અકારણ ઘેરી વળે ઉદાસી,

આથમતી જાય ખુશીઓ, ને ઝળહળે ઉદાસી.

ઘટનાની છીપને હું ખોલું જરા જતનથી,

ઉછળી પડું છું સાચ્ચે, જો નીકળે ઉદાસી.

જોઈ ઉદાસ ચહેરો, પોતે ઉદાસ થ્યા છો?

તો શક્ય છે પરસ્પરની ઓગળે ઉદાસી.

કેવળ કલમથી આવી કવિતા નથી નીકળતી!

હો સદનસીબ, ત્યારે તમને મળે ઉદાસી.

અમને મળી છે એવી ના કોઈને મળે, પણ-

અમને ફળી છે એમ જ સહુને ફળે ઉદાસી.

: હિમલ પંડ્યા