ક્યાં લગ જીવી જવાનું આમ જ ડરી ડરીને?

મુશ્કેલીઓથી, દુ:ખથી આઘે સરી સરીને;

સુખને બીજું ખપે શું? ધીરજ ને થોડી મહેનત,

એ આવવાનું તારી પાસે ફરી ફરીને;

હંમેશ આ જ કર્યુ, લીધું-ફગાવ્યું-તોડ્યું!

થાક્યા અમે ય એને આ દિલ ધરી ધરીને;

આંસુ-ઉદાસી-પીડા, આ શાયરી-કવિતા,

ચૂકવ્યું છે ઋણ પ્રણયનું, હપ્તા ભરી ભરીને;

સરખા છે આ સફરના શરુઆત-અંત બન્ને,

શું લઈ જવાનું આખર ભેગું કરી કરીને?

નીકળી જવાનું જોજો, હોવાપણું જ આખું,

બસ પોપડાની માફક થોડું ખરી ખરીને;

છે પોત સાવ નબળું આ શ્વાસનું જુઓ ને!

ફાટી જવાનું એ પણ અંતે જરી જરીને;

: હિમલ પંડ્યા