आभने आंबी शको, अघरूं नथी;
तळने पण तागी शको, अघरूं नथी;

बस, खुमारी आँखमां होवी घटे;
सूर्यने ताकी शको,अघरूं नथी;

रोजनी सघळी पळोजणने तमे,
खिंटीए टांगी शको, अघरूं नथी;

कर्मनी फूटपट्टी राखी हाथमां,
जातने मापी शको, अघरूं नथी;

एक संवेदनभर्यु दिल जोइए,
लागणी वांची शको, अघरूं नथी;

शब्दनो सहवास साचो केळवो;
इशने पामी शको, अघरूं नथी.

: हिमल पंड्या "पार्थ"