मार्ग भूलेलाने माटे आंगळी चिंधनार छुं,
हाम जे हारी गया छे एमनो आधार छुं;
साव नानी वातमांथी थइ जती तकरार छुं,
ने पछी खुल्ला हृदयथी भुलनो स्वीकार छुं;
आम तो हंमेश राखुं ध्यान हुं तारुं छता,
कोण जाणे केम खुद प्रत्ये हुं बेदरकार छुं;
रोज हुं आवीश तारा उंबरा सुधी सनम!
हुं ज सूरजनुं किरण, हुं रातनो आधार छुं;
खातरी ना थाय तो जाते हृदयने पूछजे;
एक मीठुं दर्द छुं हुं, दर्दनो उपचार छुं;
तुं भले ने वेदनानो रोज सरवाळो करे,
हुं ज सघळी पीड़नो निशेष भागाकार छुं;
जिंदगी तारी भले ने वारता जेवी रही!
आखरे तो हुं ज ए आखी कथानो सार छुं;
"पार्थ" ए परवाह कोने शुं थशे? क्यारे थशे?
खुद सौ घटनाओनो आगोतरो अणसार छुं.
: हिमल पंड्या "पार्थ"
हाम जे हारी गया छे एमनो आधार छुं;
साव नानी वातमांथी थइ जती तकरार छुं,
ने पछी खुल्ला हृदयथी भुलनो स्वीकार छुं;
आम तो हंमेश राखुं ध्यान हुं तारुं छता,
कोण जाणे केम खुद प्रत्ये हुं बेदरकार छुं;
रोज हुं आवीश तारा उंबरा सुधी सनम!
हुं ज सूरजनुं किरण, हुं रातनो आधार छुं;
खातरी ना थाय तो जाते हृदयने पूछजे;
एक मीठुं दर्द छुं हुं, दर्दनो उपचार छुं;
तुं भले ने वेदनानो रोज सरवाळो करे,
हुं ज सघळी पीड़नो निशेष भागाकार छुं;
जिंदगी तारी भले ने वारता जेवी रही!
आखरे तो हुं ज ए आखी कथानो सार छुं;
"पार्थ" ए परवाह कोने शुं थशे? क्यारे थशे?
खुद सौ घटनाओनो आगोतरो अणसार छुं.
: हिमल पंड्या "पार्थ"
No comments:
Post a Comment