સાવ તકલાદી હતો, તૂટી ગયો!
જીંદગીનો આયનો ફૂટી ગયો!

આંખમાં ઉછરી રહ્યું વેરાન રણ,
પાંપણે કૂવો હતો, ડૂકી ગયો!

શ્વાસ નામેરી હવાને સંઘરી,
અક પરપોટો થયો, ફૂટી ગયો!

કેમ ટકવું એ મથામણમાં જ એ,
જીવવાનું સ્હેજમાં ચૂકી ગયો!

દર્દ, પીડા, આંસુઓ, અવહેલના;
વારસામાં કેટલું મૂકી ગયો!

ખેપ છેલ્લી મારવા નીકળી પડ્યો;
ખૂબ પીડાયો હતો, છૂટી ગયો!

: હિમલ પંડ્યા