બે જ ડગલાં પૂરતો જે સાથ દઇને જાય છે,
ખોટ એની માર્ગમાં છેવટ સુધી વર્તાય છે;

એમ ઉદાસી પછી આ જાતને ઘેરી વળે,
જેમ આકાશે અચાનક વાદળાં ઘેરાય છે;

કોઈ પણ કારણ વગર બે આંખ આ વરસી પડે!
ને પછી વાતાવરણ પણ સામટું ભીંજાય છે;

તેં રમતમાં ને રમતમાં એટલું શીખી લીધું,
કે હૃદયને કેટલા અંશો સુધી છેદાય છે!*

રાખવાનો છે મલાજો આખરે સંબંધનો,
આપણાંથી એમ થોડી આંગળી ચિંધાય છે?

"પાર્થ" જેને જીતવા ધારો, નહિ જીતી શકો!
માછલીની આંખ ક્યાં સહેલાઈથી વિંધાય છે?

: હિમલ પંડ્યા "પાર્થ"
  ૨૨-૭-૨૦૧૬

* કવિશ્રી નયન દેસાઈની પંક્તિ પરથી લખાયેલ તરહી ગઝલ