અર્થના કૂંડાળાંમાં અટવાય છે,

શબ્દ રોજેરોજ ગોથાં ખાય છે;

તું કહે છે એટલે માની લઉં,

તું કહે છે એ હંમેશા થાય છે;

કોણ જાણે શું હવે દઈને જશે,

આ દશા સુખ-ચેન તો લઈ જાય છે;

આંસુઓએ બેધડક પૂછી લીધું!

એ જ રસ્તે કાં ફરીથી જાય છે?

આવવા જેવું જ ન્હોતું અહીં સુધી,

એ અહીં આવ્યા પછી સમજાય છે;

હું બીજું તો શું કહું એના વિશે?

ખોટ છે, ને ખોટ તો વરતાય છે.

: હિમલ પંડ્યા