જીતવા જેવું બધુંયે હારતા,
આપણી તો આટલી છે વારતા!

ઝાંઝવામાં સ્વપ્ન કેરી નાવને,
લઇ હલેસાં આશના હંકારતા;

રોજ તારી યાદ આવી જાય છે,
એક જૂના જખ્મને સંભારતા!

તુજ થકી આ મેળવેલાં દર્દને,
શબ્દકેરું રૂપ દઈ શણગારતા;

માત્ર શ્વાસોને ટકાવી રાખવા,
બોજ આ જીવનતણો વેંઢારતા!

‘પાર્થ’ કોઈ રાહ તો ચીંધે હવે;
ખૂબ ચાલ્યા વ્યર્થ ફાંફા મારતા!

- હિમલ પંડ્યા “પાર્થ”