જિંદગીને શોધતાં થાકે ચરણ,
રોજ પાછળ દોડતું આવે મરણ!

એક દિ' એ શ્વાસને ભરખી જશે;
ક્યાં સુધી દેતો ફરું ખુદને શરણ?

સ્વપ્ન થઈને કોણ આંખોમાં વસે!
આ ચડી આવે સતત કોનું સ્મરણ?

આંખ - આંસુ - આહ - અંતર્વેદના,
કોઈ તો સમજો વિરહનું વ્યાકરણ!

એ હૃદયથી ઊતરે કાગળ સુધી;
છે ગઝલ તો લાગણીનું અવતરણ।

: હિમલ પંડ્યા