ટોચ પર છો ના ચડાયું,
સુખ તળેટીમાં સમાયું.
રોકવા કોશિશ કરેલી,
માંહ્યલો આ છે જટાયુ.
દોસ્ત, તારું વ્હાલ પણ કાં
આજ લાગે ઓરમાયું?
લાગણી સામું જુએ છે,
જાણે બાળક હો નમાયું!
મેપ હું લઈને સૂતેલો,
સ્વપ્નમાં પહોંચી જવાયું!
સૂર્ય સામે શબ્દ મૂકો,
તેજ નીકળશે સવાયું!
આ કવિતા છે બીજું શું?
એકલો વિચારવાયુ.
જિંદગીની ભરબજારે
શ્વાસનું ખિસ્સું કપાયું!
: હિમલ પંડ્યા
No comments:
Post a Comment